Rozdział 1. Lucy postanowienie...

To było już 3 miesiące odkąd wrócili z Tenrou Jima. Lucy miesiąc temu odwiedziła Acalypha mając nadzieję spotkać się i pogodzić z ojcem. Niestety, na blondynkę czekała tam niemiła niespodzianka. Jej ojcem umarł miesiąc przed ich powrotem. Wróciła do gildii, którą nazywała domem. Pewnie ciekawi jesteście, dlaczego wyruszyła do Acalypha sama z Happym, a nie było z nimi Natsu? Oto zaraz dowiecie się, dlaczego…

Pov. Lucy

~Flashback.

Około półtora miesiąca temu, gdy się obudziłam w łóżku nie zastałam ani Happyego ani Natsu, mimo że zazwyczaj mogłam ich niespodziewanie zastać w moim łóżku. Dziś coś wydawało mi się inne… dziwne. Postanowiłam się wybrać do gildii. W ten sposób wykąpałam się, zjadłam śniadanie przebrałam się w coś ładnego i wyszłam z mieszkania kierując się do Fairy Tail.

Czas pominięty…

Dotarłam do drzwi gildii otworzyłam je i przywitałam wszystkich ciepło.

- Ohayou Minna-san! – Krzyknęłam pozdrowienie. Ale byłam zaskoczona, że nikt nie odpowiedział oprócz Laxusa, Mistrza, Miry, Gajeela, Wendy i Juvii oraz trzech Przekraczających. Wszyscy oni byli przy barze. Podeszłam do nich.

- Więc co się dzieje? Co ja im zrobiłam, że się do mnie nikt nie odzywa? To już tak trwa odkąd wróciliśmy z egzaminu. – Powiedziałam smutno opuszczając głowę. Właśnie Laxus chciał mi chyba odpowiedzieć, gdy nagle za mną pojawił się Natsu z zespołem i Lisanną za nim.

- Hej Luce! – Powiedział szczerząc się jak głupi. – Musimy Ci coś powiedzieć.

- Hej Natsu, Co to jest? – Zapytałam go ostrożnie. Coś mi się nie podobało w tym wszystkim.

- Wylatujesz z Zespołu Natsu, a na Twoje miejsce wskakuje Lis-chan. – Powiedział radośnie i najwidoczniej podekscytowany.

- Uhm… W porządku, skoro tak chcesz… - Powiedziałam, a później spojrzałam na Erzę i Graya.

- Wy także nie chcecie mnie w zespole? – Zapytałam chłodno, aby nie okazać oznak smutku.

- Um... Wiesz Lucy dzięki temu będziesz mogła chodzić na misje solowe i stawać się silniejsza… To tylko na chwilę. Na próbę. – Powiedziała ostrożnie Erza, posyłając mi przepraszające spojrzenie.

- Wiesz Lucy ciągle marudzisz na misjach i w ogóle to robi się uciążliwe a chcemy tez zacząć robić trudniejsze misje… A z Tobą w drużynie… ciężko. – Powiedział bez ogródek Gray.

- Aha. Czyli uważacie, że jestem słaba i bezużyteczna? Ok, myślcie, co chcecie. Powodzenia w takim razie. – Powiedziałam oschle i odwróciłam się na piecie odeszłam od nich szybko, aby nie mogli się cieszyć moimi łzami. Ominęłam bar i ruszyłam schodami na drugie piętro. Musiałam się schować i popłakać, bo myślałam, że nie wytrzymam zaraz.

Siedziałam skulona w kłębek szlochając w ciemnym kącie na samym końcu korytarza koło szpitala, gdy nagle usłyszałam ktoś mówi do mnie.

- Lucy. - To był męski głos. Szorstki, ale też czuć było troskę w tym głosie. Uniosłam głowę, aby zobaczyć, kto to. Byłam w szoku, aby zobaczyć przede mną kucającego Laxusa i stojącego za nim Gajeela.

- Powiedz Banny-girl, mam skopać dupę Salamandrowi? Obaj słyszeliśmy, co zaszło. – Powiedział groźny Gajeel. Strzelając kostkami dłoni. Na co Laxus przewrócił oczami, a ja zaśmiałam się na nich dwóch.

- Nie martwcie się, jestem już w porządku. Po prostu przeżyłam szok. Jestem po prostu też zmęczona. – Powiedziałam i posłałam im słaby uśmiech przecierając dłonią oczy. Laxus odwrócił się do mnie plecami nadal kucając przede mną. Dając mi zaproszenie abym wskoczyła jemu na barana.

- Wskakuj poniosę cię, jeśli jesteś zmęczona. – Powiedział i dziwne, ale się lekko uśmiechnął do mnie. Przyjęłam jego propozycję i weszłam jemu na plecy. Przytuliłam się do jego pleców i poczułam się bezpiecznie. Szliśmy całą trójką na dół i zauważyliśmy kolejną imprezę. Happy podleciał do mnie i zapytał się jak się czuję i powiedział, że nie chce być w zespole beze mnie. Natsu był zły na niego.  Zeszłam z pleców Laxusa i Mira się uśmiechnęła do nas.

- Wiecie, co? Jak tak się przyjrzeć waszej dwójce... – I pokazała na Nas palcem, gdy staliśmy obok siebie. - Wyglądacie jak rodzeństwo. – Zachichotała. Ja z Laxusem popatrzyliśmy się na siebie, a później odwodziliśmy twarze od siebie z niewielkim różowym rumieńcem.

Koniec Flashback.~

Tak, więc dziś mija dokładnie półtorej miesiąca odkąd nie jestem w Zespole Natsu i robię misje solowe, chociaż zawsze jest ze mną Happy. Właśnie weszłam z niebieskim Przekraczającym do gildii i zauważyłam kolejną impreza w stylu Fairy Tail. Bijatyka, śmiech, śpiew, picie. Jak zawsze Cana kogoś zaciąga do konkurencji w piciu. Tak i tym razem udało jej się namówić do tego wyczynu. Tym razem to był Gray, Erza, Natsu, Gajeel i Lisanna. Chciała mnie także namówić, ale nie udało jej się, ponieważ Laxus mnie od nich odciągnął i dam mi piwo z sokiem, za co jemu podziękowałam. On pogłaskał mnie po głowie pieszczotliwie i uśmiechnął się do mnie. Gdy to zauważył już ćwiknięty Natsu warknął na Laxusa.

„Jak pies ogrodnika sam nie chce, a komuś nie da…” pomyślałam wzdychając ciężko i kręcąc głową w niedowierzeniu.

 Popijałam powoli piwo rozmawiając z Juvią i Wendy. Zaszalałyśmy trochę także z Juvią, jeśli chodzi o alkohol. Szczerze to ogólnie nie piję alkoholu, ale muszę się odstresować. Tak, więc Juvia i ja stałyśmy się przyjaciółkami odkąd zostałam ignorowana przez resztę gildii. Przestała nazywać mnie „Rywalką w miłości”, ponieważ powierzyłam jej mój sekret… i powiem to jeszcze raz… Kocham Natsu!

Tylko Shhaa~! To tajemnica… i niech tak zostanie.

I tak czas mijał aż nadeszła godzina zakończyć konkurencję picia. Lisanna spała na zapleczu, Gray półnagi został wyniesiony z Gildii przez Juvię, Erza spała z głową opartą na barze, Gajeel przytulał Levy jak misia Przytulankę. A Natsu… Natsu siedział nieprzytomny zsuwając się powoli ze stołka barowego. Zamyśliłam się nad jego stanem.

Nagle z zamyślenia wyrwał mnie głos Mirajane.

- Lucy, Lucy… Och, nareszcie ocknęłaś się… Mam prośbę do Ciebie. – Powiedziała i uśmiechnęła się uroczo.

- Co mogę dla Ciebie zrobić, Mira-chan? – Zapytałam i zachichotałam. Ach, ten alkohol.

- Czy mogłabyś zaprowadzić Natsu do domu? – Zapytała mnie ze szczenięcymi oczami stojąc za barem.

- Eh? Dlaczego ja? Nikt inny nie może tego zrobić? – Zapytałam wstrząśnięta szokiem i alkoholem.

- Niestety, wiesz... Już większa część ludzi poszła do domu póki dała radę albo są pijani i śpią. Dlatego o to Cię proszę skoro jesteś w miarę funkcjonująca. Ja jeszcze muszę zamknąć gildię i zabrać Elfmana i Lisannę do domu. – Powiedziała i krzywo się uśmiechnęła na tą myśl.

- Och, W porządkuu~. Do jutra Mira-chan. – Pożegnałam się biorąc nieprzytomnego Natsu i poszłam z nim przez drzwi gildii.

W połowie drogi z gildii uświadomiłam sobie, że nie dam rady przypomnieć sobie gdzie Natsu mieszka.

- Ech, w takim razie dziś śpisz u mnie na kanapie... – Powiedziałam do nieprzytomnego i pijanego chłopaka, prowadząc go do mojego mieszkania.

Czas pominięty…

Wprowadziłam go do mieszkania. Przeszłam z nim przez salon i położyłam go na kanapie.

- Uff, ciężki jesteś wiesz… - Spojrzałam na niego, a później się uśmiechnęłam na widok jego spokojnie wyglądającej twarzy podczas snu. Podłożyłam jemu pod głowę poduszkę i przykryłam kocem. Gdy to zrobiłam poszłam do łazienki się wykąpać. Po całym rytuale kąpieli i szykowania się do snu. Przypomniałam sobie, że zapomniałam wziąć ze sobą piżamy. Postanowiłam przejść do sypialni owinięta ręcznikiem, ale zanim wyszłam stanęłam przerażona faktem, że będę musiała przejść do sypialni w samym ręczniku przez salon, w którym śpi Natsu.

„ No dalej Lucy, To tylko przejść przez salon… A założę się, że Natsu śpi jak zabity…” pomyślałam wychodząc z łazienki w samym ręczniku. Niestety myliłam się… Natsu nie spał, gdy postawiłam pierwsze kroki do salonu. Gdy go zauważyłam w zaciemnionym salonie było już za późno, aby się wycofać do łazienki. Siedział na kanapie. Gapił się na mnie i posłał mi lubieżny uśmieszek. Podniósł się z kanapy i kroczył w miarę prosto w moją stronę.

- Oi Luce~. - Gruchał do mnie nadal stawiając kroki w moją stronę. Cofałam się z każdym jego krokiem, ale zauważyłam, że już nie mam gdzie uciec, ponieważ miałam zaledwie krok do ściany. Jego wzrok dosłownie mnie pożerał. Chwycił mnie za nadgarstek i przysunął mnie do siebie, a następnie przypiął mnie do ściany pochylając się nade mną dysząc. Jego twarz była zaledwie kilka centymetrów ode mnie i mogłam poczuć na sobie jego ciepły oddech pachnący alkoholem. Jego twarz była coraz niżej i gdy nagle zatrzymał się stykając nasze nosy ze sobą… Wziął głęboki wdech przez nozdrza i przybliżył swoją twarz ponownie, ale tym razem do mojej szyi. Przyłożył do niej nos i zaciągnął się moim zapachem. Na ten gest zdrętwiałam i zarumieniłam się.

- N-Natsu… C-co Ty robisz?! P-przestań! – Zaczęłam się jąkać. Cała się rumieniłam. Próbowałam się wydostać z jego uchwytu. Niestety… Jest za silny.

- Pachniesz tak dobrze, Luce~. – Wymruczał mi w zgięcie szyi. Na to, co powiedział zarumieniłam się jeszcze bardziej i w zadłuż mojego kręgosłupa przeszedł przyjemny dreszcz. To spowodowało, że zaprzestałam prób ucieczki z jego objęć. Nagle poczułam, że zaczął składać pocałunki i lizał wzdłuż mojej szyi. Usłyszałam jak mruczy coś podczas tego procesu.

- Moja… Tylko Moja… - Mruczał i warczał. I nie obejrzałam się, kiedy poczułam, że… Ugryzł mnie. Pozostawił na mojej szyi wyraźny znak swoich kłów. To piekło i krew się pomału sączyła z rany… Lizał starannie krew z mojej szyi i złożył pocałunek na znaku. Później odsunął twarz od mojej szyi, aby spojrzeć na swoje dzieło, a następnie na mnie. Uśmiechnął się z satysfakcją. Zakręciło mi się lekko w głowie, a on chwycił mnie w ramiona. Następne, co pamiętam to całowaliśmy się i przeniósł mnie do sypialni.

Czas pominięty… tydzień później.

Mieszkanie.

To już tydzień po tym incydencie… Wendy z Gajeeelem byli u mnie parę razy i zauważyli znak. Powiedzieli mi, że Natsu oznaczył mnie, jako swoją „Bratnią”. Byłam początkowo w szoku, aby się dowiedzieć o tym, ale gdy sobie przypomnę jak obudziłam się następnego dnia rano po pijanym incydencie... Naga w skotłowanym łóżku, ale niestety sama to już wole chyba wiadomość o oznaczeniu mnie, jako „Bratnią”. Gajeel mi powiedział także, że Smoki i Dragon Slayerzy oznaczając swoją „Bratnią” są połączeni z nią/nim na całe życie w lojalnym związku. Poprosiłam ich, aby nikomu nie mówili o tym. Zgodzili się. Nie chodzę już od dłuższego czasu do gildii. Od czasu do czasu osoby, które mnie nie ignorują w gildii przyjdą do mnie dotrzymać mi towarzystwa. Happy mieszka ze mną. 

Dziś obudziłam się i jakoś dziwnie, ale też źle się czułam. Nie myśląc nawet o założeniu kapci po wyjściu z łóżka pobiegłam do łazienki i zwymiotowałam. Zaczęłam się nad tym zastanawiać siedząc na podłodze przy muszli klozetowej oparta plecami i głową o szafkę i kolanami podciągniętymi do piersi. Na początku myślałam, że to przez stres czy tez coś nieświeżego zjadłam. Później przyszło do mnie znowu wspomnienie tego incydentu i jak obudziłam się naga. Szok mną wstrząsną.

„... Że też nie pomyślałam o tym wcześniej… Ja i Natsu uprawialiśmy Sex po tym jak mnie oznaczył!” Pomyślałam wstrząśnięta.

 I gdy wyszłam z łazienki trochę lepiej się czując zastałam Happyego siedzącego na moim łóżku z zatroskanym wyrazem pyszczka. Kochany jest, gdy mnie nie draży.

- Lushi~? Daijōbu? (Wszystko w porządku?) – Zapytał, a z jego głosu można było wyczytać, że się martwi.

- Nie martw się Happy, jestem ok. – powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego. Podrapałam go za uchem i zamruczał szczęśliwie na tą pieszczotę. – W lodówce jest rybka dla Ciebie, idź weź sobie. – Powiedziałam jemu i odeszłam od niego i podeszłam do kalendarza ściennego wiszącego obok mojego biurka. Zaczęłam liczyć dni i sprawdzać, kiedy powinnam mieć miesiączkę. Gdy się doliczyłam stanęłam jak wryta.

„Spóźniam się od 5 dni!” Przebrałam się i powiedziałam Happyemu, aby został w mieszkaniu.

- Happy zostań tutaj, n-niedługo wrócę m-muszę coś załatwić… Będę niebawem. – Krzyknęłam do Happyego, gdy w pospiechu nakładałam buty w korytarzu.

- Aye Sir~! – Usłyszałam z mojej sypialni. Wybiegłam z mieszkania i pobiegłam prosto do najbliższej apteki. Trochę to było żenujące, ale musiałam się przełamać. Doszła moja kolej, aby dojść do okienka w aptece i widząc, że nikogo za mną nie ma szybko poprosiłam panią w okienku.

- Dzień dobry, proszę o test ciążowy a najlepiej o dwa. Dziękuję. – Powiedziałam i uśmiechnęłam się serdecznie do kobiety. Ona spojrzała na mnie trochę zdziwiona.

- Przepraszam, że zapytam trochę niegrzecznie… Ile panienka ma lat? – Zapytała mnie podczas dyskretnego skanowania mnie wzrokiem od stóp do głów i z powrotem.

- Nic nie szkodzi proszę pani. Mam 19 lat. – Powiedziałam, gdy na moich policzkach wykwitł dorodny rumieniec.

- Ach, dobrze… przepraszam jeszcze raz. Już podaję. – Powiedziała grzecznie i odeszła do szafki, w której trzymała najwidoczniej testy. Wróciła z dwoma opakowaniami i podała mi je.

- Razem będzie 50 klejnotów, panienko. – Powiedziała i się uśmiechnęła do mnie krzepiąco. Podałam jej klejnoty, chwyciłam pakunek z zakupem i wyszłam szybkim tempem z apteki. Pobiegłam z powrotem do mieszkania.

Gdy tylko dotarłam zauważyłam, że Happy drzemie sobie na poduszkach wygodnie, więc starając się go nie obudzić zdjęłam buty, założyłam kapcie i ruszyłam do łazienki. Postanowiłam zrobić test. Odczekałam 5 min na wynik tak jak było napisane w instrukcji. Po tych morderczych 5 min. spojrzałam na test… Pozytywny! „Nie możliwe…” pomyślałam robiąc przy tym wielkie oczy i nie wiedząc czy mam być szczęśliwa czy załamana. Zrobiłam drugi. Po 5 min wykazało to samo.

- „Jednak to nie pomyłka… Och, Boże… Nie mogę nikomu powiedzieć.” – Chwyciłam się za głowę. – Nawet Natsu… nie może się o tym dowiedzieć… Teraz spotyka się… z Lisanną. – Powiedziałam do siebie łamiącym się głosem. Tak, kilka dni po tym incydencie ogłosił całej gildii, że od teraz spotyka się z Lisanną. No dobra nie całej, bo mnie i Happyego tam nie było, a dowiedziałam się tego od Wendy, gdy przyszła z Charle do mnie i Happyego. Happy nie pochwalał związku Natsu z Lisanną, mimo że była tą, która była w roli jego matki, gdy się miał wykluć.

- Lucy, jesteś tam?! – Doszło mnie nawolywanie niebieskiego Przekraczającego zza drzwi łazienki. Otarłam samotną łzę z policzka i wstałam z brzegu wanny, na którym siedziałam patrząc na test ciążowy nawet nie wiedzieć, że ronię łzę.

- Tak Happy, już wychodzę. – Powiedziałam chowając test za plecami i wychodząc z łazienki.

- Lucy, dō narimasu ka? (Lucy, co się dzieje?) Płakałaś. – Zapytał, a następnie stwierdził marszcząc czoło. Naprawdę się martwił i nie można było wtedy przed nim nic ukryć.

- Ech, dobrze Happy... Powiem Ci, ponieważ jesteś dla mnie jak moje własne dziecko, nie chcę Cię okłamywać czy mieć tajemnic przed Tobą, ale… Czy możemy mieć wspólną tajemnicę? I obiecasz, że nikomu nie powiesz tego, co Ci teraz powiem? – Powiedziałam wzdychając w porażce z zamkniętymi powiekami. Spojrzałam na niego i zauważyłam małe łezki w jego oczach.

- Aye! – Krzyknął i wskoczył mi w ramiona tuląc się do mojej piersi. – Obiecuję. – Powiedział nadal wtulony we mnie. Niosłam go w ramionach przez salon w stronę kanapy i usiadłam na niej, a jego usadziłam sobie na kolanach pyszczkiem do mnie. Wyjęłam z tylnej kieszeni spodni opakowanie z testem, a on patrzył z ciekawością na to, co mam w ręce.

- Co to jest Lushi? – Zapytał wskazując łapką na opakowanie testu. Wyjęłam go z opakowania i pokazałam mu go.

- To urządzonko, które trzymam w ręku nazywa się „Test Ciążowy”. – Wyjaśniłam, a jego oczy się zrobiły ogromne na nazwę wypowiedzianą przeze mnie. – Pozwól mi skończyć mówić Happy, a później będziesz mógł pytać. – Ostrzegłam go, a on spokojnie pokiwał głową przytakująco. – Dobrze w takim razie skoro wiesz, co to znaczy to Ci powiem. Zrobiłam ten test przed chwilą… - przerwałam i opuściłam głowę ukrywając oczy pod grzywką.

- Oi, Lushi? Powiesz mi, jaki jest wynik testu? – Zapytał spokojnie pocierając łapką o moją dłoń kojąco.

- Wynik jest pozytywny Happy, jestem w ciąży, a poprzedzając Twoje następne pytanie o ojca od razu Ci odpowiem… - Wzięłam głęboki wdech i kontynuowałam. - Ojcem jest Natsu. – Powiedziałam i pociągnęłam delikatnie nosem.

- Powiesz jemu, Lushi? Wiem, że teraz spotyka się z Lisanną, ale dziecko potrzebuje ojca, ne? – Zapytał po otrząśnięciu się szybko z szoku. I przytulił mnie.

- Niestety Happy, nie mogę mu powiedzieć. Nikomu nie mogę. Tobie ufam i powiedziałam, bo jesteś przy mnie cały czas. I myślę o opuszczeniu na jakiś czas Fairy Tail. Tak… Muszę to zrobić. Dla dziecka i dla siebie. – Powiedziałam jemu smutno i z determinacją.

- To, kiedy wyruszamy? – Zapytał zaciekawiony. Spojrzałam na niego jakby powiedział cos dziwnego. Zaskoczył mnie tym pytaniem.

- My? – Zapytałam zdziwiona.

- Aye! Nie puszcze Cię samej Lushii~. – Powiedział tuląc się do mojego brzucha i merdając ogonkiem w powietrzu. Popatrzyłam się na niego czułym wzrokiem i mogłabym powiedzieć, że był jak 6 latek.

- Dziś w nocy wyruszamy Happy… – Powiedziałam głaszcząc go po główce.

- Aye Mama~! – Radośnie zawołał, a ja się zaśmiałam pierwszy raz od jakiegoś czasu. Spojrzałam na zegar wiszący na ścianie w salonie to była już godzina 16. Nie dziwię się, ponieważ większość czasu dziś przesiedziałam w łazience.

- Dobrze Happy wezwę teraz Virgo, aby mnie spakowała i zrobiła nam jakieś jedzenie na drogę. I napisze parę listów na pożegnanie od nas. Ok? Później zaniesiesz te listy do Mistrza i szybko wrócisz na dworzec. Będę tam czekać na Ciebie. Pojedziemy do Hargeon w pierwszej kolejności. – Powiedziałam sadzając go na kanapie. Wstałam i wyjęłam kluch należący do Virgo.

-Otwórz się, Bramo do Dziewicy, Virgo! – Wypowiedziałam zaklęcie i przede mną w kłębie różowego dymu pojawiła się pokojówka.

- Kara? Hime? – Zapytała kłaniając się.

- Nie, nie Virgo. Wezwałam Cię abyś mnie spakowała… Wyjeżdżam z Happym na szkolenie… Tak będę się szkolić póki mogę… - powiedziałam i położyłam rękę na brzuchu rumieniąc się.

- Hime… Wszystkie Twoje duchy już wiedzą... – Powiedziała bez emocji i wskazała głową na mój brzuch. Zarumieniłam się jeszcze bardziej.

- Dobrze Hime, zacznę pakowanie. – Powiedziała i odeszła do mojej sypialni.

„ To będzie skomplikowany czas…” Westchnęłam myśląc.

*.*.*

C.D.N.