Rozdział 7. Żona?

W poprzednim rozdziale:

„Lucy… Gdziekolwiek jesteście, proszę pamiętaj o mnie.” Pomyślałem podczas drogi do domu.

 Gdy wszedłem do mojej małej chatki i od razu ruszyłem do sypialni. Rzuciłem się na łóżko i wyciągnąłem spod poduszki list, który do mnie napisała Lucy na pożegnanie. Znalem go na pamięć, ale co noc czytam go, aby móc poczuć jej obecność. Przytuliłem kartkę do piersi i powoli zacząłem odpływać do krainy Morfeusza marząc o tym by była przy mnie Lucy.

*.*.*

Magnolia, Gildia Fairy Tail.

2 Miesiące po odejściu Lucy z Gildii.

Pov. Laxus

Dzień, jak co dzień. W gildii panowało pijaństwo, bójki i awantury. Ludzie powoli zaczynali odżywać… Powoli. Lisanna jak zawsze w skowronkach. Próbowała wprowadzać swoje rządy, lecz wszyscy, którzy mają w ogóle chęci i siły na dyskusje z nią to z nią dyskutują i uciszają, a jak nie to jak jeden mąż się nie odzywają i nie zwracają uwagi. Od czasu do czasu, gdy zasłuży na lanie zostanie poczęstowana cząstką naszej magii. Później siedzi w kącie dąsając się i lejąc fałszywe łzy. Użalając się, jaka jest nieszczęśliwa i poszkodowana. Od samego początku jest to uciążliwe i wkurzające, a dopiero minęły dwa miesiące odkąd Lucy nie ma. 

Z Erzą i resztą ( tzn. Gajeel, Wendy, Jellal, Romeo, Mira, Gray, Juvia… no i Natsu) postanowiliśmy trzymać się razem. Wybaczyliśmy Natsu. Może i jest gęsty i nie wie, że kocha moją Imouto, ale my wszyscy to wiemy i widzimy. Smok w nim szaleje, gdy nie może wyczuć jej zapachu ani nie może jej zobaczyć. To nie jest ten sam Salamander, którego cały świat zna, jako Salamandra z Fairy Tail. Jeśli chodzi o mnie także przeżyłem stratę Lucy i nadal odczuwam jej brak i nie prędko się tego braku pozbędę. Dziadek? Jii-chan siedzi częściej zamknięty w swoim biurze i popadł w depresję.

Z tego, co Erza mi powiedziała, Lucy napisała w liście, że zamierza wrócić. Modlę się do Mavis, aby szybko, bo jeśli nie to ktoś zginie.

Właśnie siedzieliśmy przy jednym ze stołów w gildii (siedzieliśmy tzn. Ja, Mira, Jellal z Erzą, Grey z Juvią, Gajeel z Levy, Wendy i Romeo oraz Natsu, Meredy i Ultear.) Gdy znikąd pojawiła się koło Natsu tak wiedźma… Lisanna.

- Natsu-kun pocałuj mnie~. – Kleiła się do niego i ocierała o niego jakby miała ruję. Wywołało to u nas odruch wymiotny i odgłosy obrzydzenia. Natsu także się krzywił i wydawał się jakby miał zaraz puścić pawia.

- Odejdź ode mnie…! – Warknął na nią. Ona uśmiechnęła się szatańsko.

- Niee~ Natsu-kun pocałuj mnie. Wiem, że Mnie kochasz. Pamiętasz? Obiecałeś się ze mną ożenić. Co Ty na to, aby zrealizować niedługo to, co? – Zapytała zalotnie przejeżdżając palcem po jego szyi. On za to zacisnął pieści na stole pokazując Grayowi, Erzie i reszcie, że ma już jej po kokardki, a na jego twarzy była wypisana złość i obrzydzenie. Erza nie wytrzymała… przywołała miecz i wstała na równe nogi przystawiając miecz do szyi Lisanny.

- Kazał Ci abyś odeszła od niego, więc to zrób albo sama sprawię, że więcej nie podejdziesz do niego! – Warknęła na nią Erza. Za to Lisanna spojrzała na Natsu, który nic sobie z tego nie robił nawet nie patrzył na nią.

- Wara od niego zołzo, bo już nie nazywasz się naszą Nakama! Nie wytrzymam zaraz … Czy ty tego nie widzisz?! Zniszczyłaś go! – Powiedział wskazując na Natsu i następnie. – Ice Make: Ice Excalibur. – I w jego dłoni ukazał się miecz z lodu. – Lucy jest dla mnie jak młodsza siostra nie wybaczalne jest to, co jej zrobiłaś odsuwając nas od niej, a co powiedzieć o niszczeniu zżycia Natsu i Naszego! – Wykrzyknął.

- Natsu-kun obron swoją przyszła żonę~. – Lisanna jakby nie zwracała uwagi na to, co właśnie Erza i Gray jej wykrzyczeli w twarz. Zażądała szturchając Natsu w ramię z udawanym strachem przed wkurzoną Titanią i Grayem. Natsu spojrzał na nią leniwie.

- Gdyby tu była na pewno bym ją bronił, nawet przed całym światem. – Powiedział, bez wahania odwrócił wzrok od niej. Co wywołało uśmiech nie tylko na twarzach Erzy i Graya, ale na Mojej i innych także? Natsu wstał od stolika i ruszył w stronę wyjścia.

- Eh?! O czym Ty mówisz Natsu-kun?! Przecież ja jestem Twoją przyszłą żoną, obiecałeś mi! – Krzyknęła na niego próbując złapać go za reket, aby się zatrzymał. Nie pozwolił jej na to i ruszył dalej.

- Co za dramat Lisanna… - zaśmiała się z siostry, Mira siedząc ze Mną koło Graya. – Dałabyś już spokój biednemu Natsu, wszyscy wiemy, że on Cię nie chce. – Powiedziała do Lisanny i wystawiła jej jeżyk opierając głowę na Moim ramieniu, a ja się uśmiechał tryumfalnie na to przybijająca z chłopakami wysokie pięć.

- Nie jesteś moją przyszłą żoną, Lisanna. – Powiedział bez emocji Natsu zamykając za sobą drzwi. Tym samym zostawiając oniemiała Lisannę na środku Gildii i innych śmiejących się jakby jutra miało nie być.

Następnego dnia. Gildia Fairy Tail.

I dziś było słychać w gildii awanturniczy krzyk Lisanny na Natsu. To już było za wiele dla gildii a co powiedzieć o biednym Natsu.

- Jestem Twoją przyszłą żoną i udowodnię Ci to. Żadna nie będzie Twoją żoną, jeśli Ja nie mogę nią być! – Krzyknęła na niego Lisanna i zasadziła mu siarczysty policzek.

- Lisanna! – Krzyknęła na nią wściekła Mirajane wyrywając się z objęć Laxusa.

- Zamknij się Mirajane! Nie wtrącaj się! – Krzyczała Lisanna na Mirę. Czego nigdy wcześniej Lisanna nie zrobiła.

- To Ty się w końcu się zamknij! Suko! Najpierw uwzięłaś się na Moją Imouto, teraz Natsu i Mira! Mam coraz większą ochotę Cię skasować! – Warczał Laxus na nią siedząc przy barze.

- Daj spokój Laxus, dam sobie radę. Mira Cię potrzebuje… - westchnął Natsu, a potem się odwrócił do Lisanny. – A co do tego Ciebie Lisanna… zawiodę Cię, ale ja już jestem żonaty. – Powiedział. Jego postawa była dojrzała i odpowiedziała. Uśmiechnął się złośliwie jednoczenie radośnie na myśl, że poprzez oznaczenie Lucy, jako „Bratnią” stała się według praw smoków jego partnerką na całe życie jak żona w ludzkich prawach. 

Erza, Gajeel i Wendy uśmiechali się także pod nosem wiedząc, o co chodzi Natsu wraz z resztą bandy, którzy cieszyli się z dojrzałej postawy Natsu. A reszta gildii przysłuchująca się temu wszystkiemu? Spojrzeli na niego w szoku.

- C-co ty Bredzisz N-Natsu-kun?! – Krzyknęła w szoku i złości Lisanna.

- To, co słyszałaś Lisanna. Nie może się z Tobą ożenić, bo już jest żonaty. A smoki mają tylko jednego partnera na całe życie, Prawda, Gajeel?– Powiedziała spokojnie Erza, na co Gajeel, który siedział wraz z nimi mruknął pod nosem i skinął potwierdzająco głową. I rzuciła od Natsu okiem na Laxusa, który się do Natsu uśmiechnął porozumiewawczo.

- Co ty pierniczysz?! Natsu-kun! Toż my chodzimy ze sobą od ponad 2 miesięcy. Kim jest ta perfidna lafirynda?! – Krzyknęła w furii Lisanna.

- Nie, nie Lisanna. My nigdy nie byliśmy w związku, Lisanna… - Natsu powiedział oschle, a jego oczy zakrywała grzywka, gdy jego głowa była opuszczona.

- C-co? – Lisanna pół szeptem pół piskiem zapytała w szoku patrząc na Natsu.

- Wykorzystałaś fakt o mojej tęsknocie za moim przyjacielem z dzieciństwa, ale także wiedziałaś, że nie tęskniłem za tobą, jako za dziewczyną. Dowiedziałaś się o mojej więzi z kimś innym niż Ty i mimo wszystko zamiast to zaakceptować to postanowiłaś pokazać jak bardzo jesteś samolubna oraz zabawiłaś się mną, aby się pozbyć kogoś, kto jest dla mnie najważniejszy w moim życiu i za to Cię nienawidzę… Nienawidzę Cię Lisanna, bo przez Ciebie Moja żona odeszła ode mnie i swojej rodziny! Odeszła z Fairy Tail! – Z każdym słowem jego ton głosu zmieniał się w coraz głośniejszy i chłodniejszy. Od warczenia po rykniecie. Otaczała go ciemna aura ciężka atmosfera unosiła się w gildii. Znów szok wypisał się na twarzach członków gildii, a najbardziej na twarzy Lisanny.

- Nie tylko skrzywdziła Lucy-san, ale i Natsu-san! – Krzyknęła Wendy wściekła, a jej krzyk przypominał ryk smoka. Nikt jej takiej nie widział odkąd dołączyła do gildii. Zawsze była słodka i niewinna, a teraz była przerażająca jak reszta jej towarzyszy i Dragon Slayerów.

- Tch… zadarła ze smokami. A my nie odpuszczamy tym, którzy ranią Naszą rodzinę. – Warknął Gajeel patrząc w jeden punkt, Lisanna. Która była zdezorientować widząc trzy, a raczej cztery rozwścieczone smoki.

- Widzisz Lisanna-san… Sama sobie zgotowałaś piekło… - Wysyczała na nią Wendy. I aktywowała „Dagon Force”. Za nią aktywował Gajeel, Laxus i Natsu.

- O-onee-chan… - zaczęła płakać przerażona Lisanna szukając pomocy w Mirajane, która także dawała jej mordercze spojrzenie. Lisanna spojrzała na Mistrza w poszukiwaniu ratunku, który siedział spokojnie na blacie baru i spokojnie pil piwo z kufla po raz pierwszy od 2 miesięcy uśmiechając się pod nosem, mimo że to był złośliwy uśmiech.

*.*.*

C.D.N.